تاثیر باکتریهای مقاوم به شوری و خشکی بر شاخصهای رویشی نعناع فلفلی Mentha peperita تحت تنش شوری |
کد مقاله : 1085-MPBC2024 (R1) |
نویسندگان |
زینب فتوحیان چناری * عضو هیات علمی دانشگاه آزاد جیرفت |
چکیده مقاله |
تنشهای محیطی از مهمترین عوامل کاهش دهنده عملکرد تولید گیاهان به شمار میروند. در این تحقیق اثر باکتریهای مقاوم به شوری و خشکی جداسازی شده از خاک مزارع جیرفت در سال زراعی 1400 بر رشد گیاه دارویی نعناع فلفلی بررسی شد. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل با دو فاکتور شوری در چهار سطح (شاهد، 4، 8 و 16دسی زیمنس بر متر) و باکتری در پنج سطح (بدون تلقیح، تلقیح شده با هر یک از چهار جدایه باکتری مقاوم به شوری و خشکی) در قالب طرح کاملاً تصادفی در گلخانه اجرا شد. ابتدا جدایهها از لحاظ تحمل به شوری و خشکی، حل شدگی فسفات، تولید اکسین، سیدروفور و سیانید هیدروژن بررسی شدند. سپس قابلیت محرک رشدی چهار جدایه برتر روی ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی رﺷﺪی در شرایط تنش شوری پس از شش هفته ارزیابی شدند. جدایهها K4، K14، K15، C8 بیشترین مقاومت به شوری و خشکی را داشتند. جدایه C8 و K15 به ترتیب با تولید 2.95و 2.87 میکروگرم بر میلیلیتر اکسین و 14 و 11 درصد سیدروفور در بین جدایهها، بیشترین میزان تولید اکسین و سیدروفور را دارا بودند. همچنین جدایههای C8 و K14 توانایی بیشترین حلالیت فسفات را در بین جدایهها داشتند. همچنین جدایههای منتخب ارتفاع بوته، وزن تر و خشک کل و سطح برگ را به ترتیب به میزان 115، 38 و 107 و 41 درصد افزایش و اثرات منفی ناشی از تنش شوری را کاهش دادند. جدایه C8 به عنوان جدایه برتر باسیلوس سوبتیلیس از منطقه کریمآباد جداسازی شد. |
کلیدواژه ها |
اکسین، باکتریهای مقاوم به شوری، نعناع فلفلی و شاخصهای رشد |
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |